Hoe begeleid je een kind die een hond een schop gaf, naar het meest wenselijke resultaat?

“Hoe jonger het kind, hoe onhandiger ik me voel”

Heb jij dat nou ook?

Dat je niet goed weet wat je van een jong kind kunt verwachten of hoe je het beste met een kind in gesprek kunt gaan?

Wil jij als hondenprofessional ook (bijt)incidenten voorkomen? Zorg er dan voor dat je ook jouw kinderkennis vergroot en niet alleen je hondenkennis.

Wil je jouw kinderkennis toetsen?

Lees dan de onderstaande casus van gedragstherapeut Simone en beantwoord de vraag:

Zij is niet de enige die zich onhandig voelt met jonge kinderen. Het valt me op dat veel professionals (zowel instructeurs als gedragstherapeuten) zich onzeker voelen in de begeleiding van kinderen in de leeftijd van 0-7 jaar.

“Het is zaterdagochtend, een cursist komt naar je toe en zegt tegen je: Gisteren zag ik mijn zoon Tom van 5 jaar onze hond een schop geven.  Ik was echt geschokt, dat heeft hij echt niet van ons. Ik heb hem natuurlijk direct gezegd dat hij dit nooit, nooit meer mag doen. Maar je kent hem en je weet dat hij soms moeite heeft om zich te uiten.  Zou jij met hem willen praten?”

Hoe pak jij het aan?

Het gesprekje met Tom ga je aan.

Weet je dan wat je beter NIET kunt doen?

Hoor jij welke informatie van moeder nu precies belangrijk is voor jouw gesprekje met hem?

Wat je beter NIET kunt doen:

Veel professionals zullen vanuit bezorgdheid het gesprek starten met de boodschap:

“Tom, je moeder heeft me verteld dat je jouw hond een schop hebt gegeven. Dat mag je echt niet doen, je doet de hond daarmee pijn en hij kan boos worden en dan bijt hij je misschien. Snap je dat?”

Ik begrijp de bezorgdheid van deze professional en ik voel de intentie om voor het de hond (en het kind) te zorgen.

Welke vraag gaat Tom nu precies helpen zodat hij begrijpt dat hij zijn gedrag moet veranderen?

Stel hem de vraag op een manier zodat hij zélf beslist het anders te doen, zonder dat je hem een advies geeft of een verbod doet.

Een kind zal met een dergelijk advies/verbod in de weerstand schieten, dicht klappen of een sociaal wenselijk antwoord geven (waarbij het leereffect vaak 0% is).

En de kans dat Tom nog eens de hond schopt is door dit gesprekje niet afgenomen.

Hoe vergroot je nu de kans dat Tom zelf beslist dat hij de hond niet meer zal schoppen?

Stel de WAT IS ER GEBEURD? vraag…

Kinderen vertellen namelijk makkelijker WAT er is gebeurd en wat ze hebben gedaan i.p.v. waarom ze iets hebben gedaan.

Ik zou aan hem dus vragen: “Tom, wat is er gisteren gebeurd tussen jou en je hond?”

Met name bij kinderen die zich soms wat moeilijk uiten werkt deze vraag vaak beter.

En weet je nog dat dit precies de belangrijke informatie is die zijn moeder over Tom gaf?

Tom is zo’n jongen die soms moeite heeft om zich te uiten.

Let maar eens op wanneer je eigen kinderen of kinderen die je kent, vertellen over een ruzie op school.

Veelal zul je ze horen zeggen: ‘Hij is begonnen en toen gebeurde er dit en toen deed ik dat,  waarna ze vervolgens stap voor stap vertellen hoe het is gegaan.

Totdat de hele gebeurtenis is verteld (en jij veel makkelijker door kunt vragen).

Zo vergroot je de kans dat Tom door jouw gesprekje zelf beslist om de hond niet meer te schoppen.

Meer leren over honden en kinderen? In mijn programma voor hondenprofessionals kan dat:

In het Impact programma ontvang je enorm veel specialistische kennis over de relatie tussen kind en hond zodat je echt een verdieping aanbrengt in je vakgebied.

Wanneer je nu nieuwsgierig bent naar wat je leert en hoe dit in zijn werk gaat, plan dan vrijblijvend een telefonisch gesprek met me in.

We bieden zowel online programma’s als Vip programma’s.

Door je in te schrijven voor een vrijblijvend spar gesprek stuur ik je een link naar mijn online agenda. Zo kun je zelf een tijdstip uitkiezen dat goed uitkomt.

Klik hier: https://dierbareontmoetingen.nl/hondenprofessional/spar-gesprek/

 

Dierbare groet,

Cindy