“Ik vier mijn verjaardag, komen jullie ook?” De meeste mensen vragen zich dan af welk kadootje ze moeten kopen voor hun jonge neefje; ik moet eerst een oppas zien te regelen voor onze hond.
“Neem je hond gewoon mee!”, hoor ik sommigen denken. Dat zou ik wel willen, maar dat gaat helaas niet.
- Ten eerste, omdat niet iedereen van honden houdt of in zijn huis wilt hebben.
- Ten tweede, omdat de jarige job 182 kilometer verderop woont en dat nogal een lange rit is met twee jonge kinderen en een hond.
Heen en terug op één dag, dan zit je bijna vier uur in de auto, dus blijven we vaak logeren bij familie. Vroeger kon Faya mee, maar sinds mijn ouders ook een hond hebben, is dat geen puik plan meer.
Ga je dan nooit meer op bezoek? Toch wel! Dan trek je de stoute schoenen aan en vraagt aan die ene kennis, die ook vrijwilligerswerk deed bij het dierenasiel en die een gouden hart heeft voor onze hondenvrienden of ze misschien een keertje, tegen vergoeding uiteraard, wil oppassen op onze hond?
Je gooit er nog wat tegen aan als Netflix, open haard aanwezig, Disney+, wijntje in de koelkast en je houdt je vingers gekruist. Dan kan het zómaar zijn, dat ze zegt: “Natuurlijk!”
Waarom geen pension? Dat hebben we één keer geprobeerd. Toen we Faya weer gingen ophalen kwam ze enorm angstig uit haar hok. Met gebogen poten, oren omlaag, rillend en ogen wit van angst kwam ze aan lopen. Zelfs toen ik mij helemaal klein had gemaakt en haar riep, duurde het even voor ze zich realiseerde dat ik het was. Tot ze, nog steeds laag bij de vloer, begon te kwispelen en tussen m’n benen kwam staan. Dat doen we dus nooit meer.
Afijn, we hoefden niet lang te zoeken naar een geschikt alternatief, want die ‘Natuurlijk!’, die kregen we! Tot mijn verbazing… Eerst een kennismakingsgesprek, alhoewel ik haar al kende als collega vrijwilliger van het dierenasiel, van haar hondenfotografie onderneming en de fotoshoot die wij als gezin (inclusief honden uiteraard) hadden genomen.
Zij en Faya hebben samen een wandeling gemaakt en zo kwam het eerste weekend dat ze bij ons thuis op Faya paste, zodat wij met de kinderen Sinterklaas konden gaan vieren bij opa en oma. We kregen foto’s via WhatsApp van alle leuke activiteiten die ze samen deden en vooral van een ontspannen, vrolijke hond. Onbetaalbaar, iemand die op een van je waardevolste ‘bezittingen’ past en dat ook met plezier doet (voor beide partijen)!
Ik realiseer me maar al te goed dat niet iedereen de ideale oppas in haar/zijn familie, vrienden of kenniskring heeft. Kies je toch voor een pension, ga dan altijd eerst langs om te kijken, mét hond. Of kijk eens op websites die oppassers aanbieden en voer eerst een gesprek, vraag referenties.
Zo heb ik vroeger ook eens bij mensen thuis opgepast. Dat ging heel goed tot de communicatie over afspraken op de langere termijn scheef ging lopen. Ga netwerken en bijvoorbeeld via je dierenarts, hondenschool of andere professional die je vertrouwt, vragen of ze iemand kunnen aanbevelen.
Kim Kokje; hondeneigenaar
P.S
Hieronder vind je nog een enkele manieren waarop we je verder kunnen helpen. Kijk maar of er iets voor je bij zit.
-
Speciaal voor hondeneigenaren hebben we een online training: ‘Wat als je hond gromt naar een kind’. Ontvang een 8- stappen script waarmee je goed en adequaat reageert wanneer het een keertje mis gaat tussen je hond en een kind.
Kijk even hier voor meer info: https://dierbareontmoetingen.nl/hondeneigenaren/online-training-hond-gromt-naar-kind/ -
Heb je vragen rondom je (klein)kind en je hond?
Stel je vraag aan onze kind-hond-professionals in een vrijblijvend en kosteloos telefonisch gesprek. Schrijf je via de link hieronder even in. https://dierbareontmoetingen.nl/kind-hond-screeningsgesprek/ -
Lees je deze blogs als hondenprofessional?
Kijk dan hieronder op de link voor onze gratis webinars waarin we onze beste technieken & adviezen met je delen, zowel in het opbouwen van je bedrijf in de hondenbranche als in het knettergoed communiceren met kinderen.
https://dierbareontmoetingen.nl/hondenprofessional/webinars/