Waarom kan het zo moeilijk zijn om kinderen aan te sturen in het contact met je hond.
Met 2,7 miljoen kinderen in Nederland kom je kinderen letterlijk op iedere straathoek tegen.
En zoals kinderen zijn, zullen ze op alle mogelijke manieren proberen contact te krijgen met jouw hond.
Vaak is dit ontroerend en erg grappig. Want als een kind op een leuke manier met je hond omgaat kun je enorm genieten van allebei.
Maar het gaat ook wel eens anders.
Kinderen kunnen soms te wild, te enthousiast of te dwingend met je hond omgaan. Dat zijn van die momenten dat je helemaal niet geniet. Je verstijft, je houdt je adem in en ondertussen hoop je dat het goed afloopt.
Hieronder vind je enkele voorbeelden waarin jij je misschien herkent:
” Mijn neefje van 6 jaar, aait mijn hond op een manier die mijn hond echt niet fijn vindt. Ik heb hem al zo vaak gezegd dat hij dat niet moet doen, maar hij luistert niet. Ik laat het maar gebeuren, gelukkig komt hij niet zo vaak”, zegt Nicky
” In de straat woont een meisje en als ze mijn hond ziet, wil ze de hele tijd knuffelen met mijn hond. Ik merk dat ik tijdens het uitlaten haar huis mijd, omdat ik het niet fijn vind. Maar het lukt me niet om haar te stoppen en ik wil ook niet die strenge mevrouw hoeven zijn”, zegt Liselotte
” Als er vriendinnetjes van mijn dochter komen spelen, kruipen ze de hele tijd in de mand van onze Jack Russel en daar raak ik zelf gestrest van. Ik merk dat ik liever heb dat mijn dochter ergens anders gaat spelen”, vertelt Lisette.
Maar waarom grijpen deze drie eigenaren niet in bij het kind? Wat zijn daar de gevolgen van?
95% van alle eigenaren staan er met hun neus bovenop wanneer hun hond een kind bijt.
Je zult misschien verbaasd zijn als je dit leest, maar in 95% van alle keren dat een hond een kind bijt, staat een volwassene op nog geen meter afstand toe te kijken. (Bron: Robin Bennett)
Toen mijn eigen hond grommend uitviel naar mijn oppaskind stond ik er naast. Ik had de stresssignalen gezien, ik voelde aan dat het mis ging en toch deed ik niets. Waarom niet?
Ik merk dat er drie oorzaken zijn waarom hondeneigenaren te laat ingrijpen, helemaal niets doen óf het verkeerde doen.
Oorzaak 1. Niemand wil een zeur zijn.
” Mensen vinden mij overbezorgd als het gaat om mijn hond en kinderen”.
Niemand wil een zeur genoemd worden en zeker niet door je vrienden of je familie. Maar wanneer jou dit raakt, kan het zijn dat je niet meer zult ingrijpen als het echt nodig is.
Oorzaak 2. Vaak is het onduidelijk wie zich nu verantwoordelijk voelt voor het aansturen van het kind.
Ik krijg regelmatig van eigenaren te horen: ” Ouders moeten hun eigen kinderen maar corrigeren als ze op mijn hond afgaan. Dat is toch niet mijn verantwoordelijkheid?”
Ik begrijp het, maar ik ben het er niet mee eens.
Jij weet toch het allerbeste wat jouw hond nodig heeft?
Veel papa’s en mama’s hebben helemaal geen ervaring met honden. Waarom zou je dan je hond overlaten aan iemand die weinig kennis van honden heeft.
Ik probeer ouders altijd respectvol te betrekken in mijn uitleg. Veel ouders zijn daar blij mee, want ze willen hun kind wel aansturen in het contact met jouw hond, maar ze weten niet goed hoe dat moet.
Oorzaak 3.Veel hondenbezitters weten hoe ze met kinderen om moeten gaan.
Ik merk op dat veel eigenaren het lastig vinden om kinderen corrigeren, met name andermans kinderen.
Omdat ze niet weten wat ze een kind moeten vertellen en op welke wijze (en de ouder van het kind toekijkt) doen ze vaak helemaal niets en moet de hond het zelf oplossen.
Niet iedereen weet hoe je op een assertieve én toch kindvriendelijke manier een kind iets kunt uitleggen.
Dan bestaat de valkuil dat je een verbod op contact met de hond oplegt.
‘Nee, je mag mijn hond niet aaien, nee, dat vind de hond niet leuk, laat de hond met rust, ga niet zo over hem heen hangen etc.’
Dat is helemaal niet leuk om te moeten zeggen. Niemand wil bekend staan in de straat als die ‘strenge hondenmevrouw’.
En je wil ook niet die oom zijn waar geen lol mee te beleven is omdat hij de hele tijd zijn hond weghoudt bij de neefjes en nichtjes. Dan bestaat de kans dat je niets doet en je hond het zelf op moet lossen.
Als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik vroeger ook zo’n lopend verbodsbord was tegen kinderen. Nadat mijn hond een keer gromde naar mijn oppaskind, hield ik kinderen voortdurend op afstand.
“Nee, je mag niet mijn hond aaien”: zei ik tegen kinderen uit de straat.
“Nee, je mag niet met de hond spelen en je mag hem ook niet uitlaten”: zei ik tegen kinderen van vrienden.
Er was geen discussie mogelijk. Het gebeurde gewoon niet.
Maar het paste helemaal niet bij mij; ik hou van kinderen, maar ik kende geen andere manier.
Kinderen vonden me streng of bleven maar vragen of ze toch iets met mijn hond mochten doen. Ik werd er gek van.
Door het verbod op contact met mijn hond was hij alleen maar aantrekkelijker geworden.
Verbied een kind het contact met je hond en het kind zal alles in het werk stellen om toch je hond op te zoeken. Kinderen zijn daarin expert!
Dat moest anders. Ik wilde een kind afremmen in druk en onstuimig gedrag, maar ik wilde wel dat ze veilig en leuk met mijn hond om zouden gaan.
En zo ontwikkelde ik de 10-secondenboodschap die ik in verschillende situaties kon gebruiken.
De 10-secondenboodschap is een verbale boodschap naar het kind waarin je direct het gedrag stopt dat je niet wil, om vervolgens te focussen op wat je WEL wil.
Ik leg het uit met een voorbeeld.
Je wandelt met je hond op straat en een kind komt op je af rennen.
“Ooh, die ziet er lief uit, mag ik hem aaien?”, vraagt het kind
“Nee, dat mag niet’ antwoord jij omdat je weet dat je hond hier onrustig van wordt.
Om direct daarna tegen het kind te zeggen:
“Maar… je mag WEL raden of mijn hond een jongen of een meisje is?”
Grote kans dat het kind verrast is door deze vraag en zijn best wil doen om het goede antwoord te geven.
Wat doet bijna ieder kind als hij deze vraag krijgt?
1. Je zult merken dat het kind een stapje naar achteren zet, zodat hij de hond beter kan bekijken.
Dat vindt je hond fijn, want zo ontstaat er meer afstand.
2. Dan kijken veel kinderen de hond niet langer in de ogen, maar verleggen hun blik naar het kruis van de hond om te zien of daar iets hangt.
Voor je hond erg prettig wanneer het kind dat doet, omdat het kijken in de ogen nu stopt.
3. Omdat het kind even de tijd neemt om je hond te bekijken, krijgt de hond even de tijd om te wennen aan het kind .
Wat misschien nog wel belangrijker is: jij krijgt ook even de tijd om te wennen aan het kind.
Vervolgens neem je de tijd om aan het kind uit te leggen waarom jouw hond liever niet geaaid wordt zodat het kind jouw ‘Nee dat mag niet’ begrijpt.
Een goede 10-secondenboodschap bestaat uit de volgende stappen:
- Vertel kinderen altijd eerst wat ze NIET mogen doen om ze direct daarna uit te leggen wat ze WEL mogen doen.
- Hou het kort en bondig (max. 10 seconden).
- Richt altijd de expliciete aandacht op wat wel mag!
- Verzin altijd iets wat wel mag, hoe klein of simpel het ook is.
De 10-seconden boodschap is in veel situaties toepasbaar.
Stel je voor dat je kleinzoon achter je de hond aan rent en je wil dat niet.
Zeg dan:
Ik wil niet dat je achter de hond aan rent, maar je mag wel:
- een renspelletje met mij doen,
- verstoppertje spelen,
- hondenhapjes verstoppen,
- bovenop deze kist klimmen.
Omdat het kind een alternatief krijgt is de kans veel groter dat een kind zijn gedrag aanpast.
Het maakt niet uit wat je verzint, zolang het maar leuk en veilig is!
Wat wordt jouw 10-secondenboodschap?
Schrijf nu zelf een 10-secondenboodschap op en oefen dit de eerstvolgende keer dat een kind jou een vraag stelt. Kijk en luister hoe het kind reageert.
In het begin voelt het misschien onwennig en gek, maar hoe vaker je jouw 10-seconden boodschap toepast hoe leuker het wordt.
Voor je het weet hebben jij en je hond je alleen nog maar leuke ontmoetingen met kinderen.
Veel succes én plezier met het oefenen.
Dierbare groet
Cindy
Bronvermelding
*NJI 2017
Ben je werkzaam als hondenprofessional en wil je ook bijtincidenten naar kinderen voorkomen?
Kom dan ook naar de KIND-HOND-MANIFESTATIE op zaterdag 12 sept 2020.
Voor meer info en tickets klik op de button.