Dierbare ontmoetingen honden en kinderen zijn als magneten
Of je nu eigen kinderen hebt of kinderloos bent. Honden en kinderen zijn als magneten. Ze trekken elkaar aan, zelfs wanneer het helemaal geen ‘match is’.
Als je eenmaal zover bent dat je hond goed naar je luistert, zul je merken dat kinderen (die van jezelf of van andere) jouw zorgvuldige training soms in één seconde onderuit halen.
Ik hou van kinderen en mijn hond hield ook van kinderen, maar kinderen lieten mijn hond ook vaak schrikken of knuffelden haar veel te hard.
Ik vond het zo moeilijk om kinderen die op mijn hond af kwamen stormen, letterlijk af te remmen, dat ik vaak verstarde. Ik stapte naar achteren en liet het mijn hond en het kind zelf uitzoeken en ik hoopte er het beste van.
De keren dat ik wel reageerde was het met zoveel spanning en irritatie dat het kind me maar een ‘enge mevrouw’ vond en de ouder verontwaardigd zijn kind bij me wegtrok.
Ik wilde natuurlijk helemaal geen ‘enge mevrouw’ zijn, maar ik wist niet hoe ik het anders moest doen.
Door mijn vrienden en familie werd ik vaak ‘overbezorgd’ genoemd.
“Ach..laat ze toch, je hond doet toch niets, ze zijn lekker aan het spelen..”:
En dan liet ik het maar…
Tot mijn hond tijdens een feestje de liefdevolle knuffels van een jongetje niet meer aankon en naar het kind hapte. Gelukkig hapte mijn hond niet raak maar ze had wel een hele serieuze waarschuwing gegeven.
Ik voel me er nog steeds schuldig over dat ik niet in actie kwam, terwijl ik zag dat het mis ging.
“ In 95% van alle bijtincidenten staat een eigenaar op nog geen meter afstand toe te kijken als zijn/haar hond een kind bijt.
Eigenaren weten wel dat ze op hun hond en kind moeten letten, maar ze weten niet waar ze op moeten letten en hoe ze dit in goede banen moeten leiden.”
Ik was ook zo’n eigenaar. Ik gaf een kind te veel ruimte en ik stond erbij en ik keek erna en ik liet het mijn hond zelf uitzoeken.
- Hoe kon ik nu op een kindvriendelijke manier maar toch duidelijk kenbaar maken aan de kinderen (en hun ouders) dat een beetje afstand tot mijn hond echt het allerbeste was voor iedereen.
- Wat waren nu de do’s and dont’s in het spelen met mijn hond? Hoe zorgde ik ervoor dat een kind echt iets kon doen met mijn hond, zonder dat er de hele tijd geknuffeld en geaaid hoefde te worden.
Ik ben heel blij dat ik het allemaal geleerd heb, want ik weet nu precies hoe ik kinderen en honden met elkaar om kan laten gaan, zonder dat ik een ‘enge mevrouw’ ben of er als een politieagent boven op zit.
Herken jij jezelf in een van de onderstaande punten:
- Ben je wel eens onzeker of gespannen wanneer je met jouw hond kinderen tegenkomt.
- Gaat één van je kinderen soms veel te ruw om met jullie hond, maar weet je niet hoe je dit kunt voorkomen?
- Merk je dat je kinderen zoveel mogelijk vermijd?
- Weet je niet zo goed hoe je drukke kinderen moet afremmen? (zonder dat je die ‘enge mevrouw’ of ‘enge meneer’ wordt)
- Irriteer jij je soms mateloos aan ouders die hun kinderen totaal niet aansturen in het contact met jouw hond en weet je niet goed hoe je daar op kunt reageren?
- Reageert jouw hond super druk op kinderen en weet je niet hoe je dat aanstuurt?
Hoe ga je daar nu mee om?
Laat ik in ieder geval met je delen wat je NIET moet doen.
Een grote fout is het aan het kind en de hond overlaten (zoals ik deed). Dat is simpelweg een te grote vaardigheid die je van een kind (en je hond) verwacht.
Wat je ook NIET moet doen is het uit de hand laten lopen, alvorens je een kind gaat aansturen. Je kunt je voorstellen dat een kind veel eerder naar je zal luisteren wanneer je vanaf de eerste seconde uitlegt wat de bedoeling is. (plus het zorgt ervoor dat jouw hond niet meeschiet in de stress/opwinding waardoor ook jouw hond beter naar je blijft luisteren).
Onthoud altijd: Jij bent de expert van je eigen hond! Ouders van kinderen vinden het vaak heerlijk als jij het initiatief neemt in hoe kinderen met je hond om moeten gaan. Je ontneemt ze een taak die jij het allerbeste uit kan voeren.
Veel succes!
Dierbare groet
Cindy