Jaren geleden stond ik trillend en zwetend, met de tranen in mijn ogen stokstijf voor me uit te staren als er een hond in een straal van pakweg tien meter bij me in de buurt kwam. Minuten nadat de hond gepasseerd was (meestal zonder zich ook maar een ogenblik om mij te bekommeren), voelde ik mijn hart nog tekeergaan.
Enkele jaren geleden besloot ik dat het niet langer zo kon en zocht ik hulp. En die kreeg ik, van Cindy. Vier trainingen waren ervoor nodig. Ondoorgrondelijke puber die ik was, Cindy had me al snel door. Dankzij haar kon ik me weer vrij bewegen. Nu, de pubertijd gepasseerd, krijg ik binnenkort mijn eigen hond.
Bedankt Cindy, voor je moeiteloze geduld en je onuitputtelijke honden- en mensenkennis!