Veel hondeneigenaren downloaden mijn e-book over honden en kinderen. Maar ook professionals die met honden werken.
Zo werd ik gebeld door een dierenarts. Ze had mijn e-book gelezen en wilde me iets vragen. Tenminste, dat zei ze. Eigenlijk wilde ze vooral even stoom afblazen.
Ze vertelde me het volgende:
“Gisteren kwam er tijdens het spreekuur een eigenaar bij me. Hij had Dolle bij zich, een zwarte Labrador van 2 jaar oud. De hond had zijn dochtertje van 4 jaar in haar handje gebeten toen ze een ijsje at in de keuken.
De eigenaar wilde ‘de hond een spuitje te geven’. Want volgens hem was de hond niet betrouwbaar en hij kon Dolle onmogelijk nog met zijn dochter alleen laten.”
De dierenarts wilde eerst meer weten. Want was hier sprake van een onbetrouwbare hond óf om een erg ongelukkige situatie? Ze stelde de eigenaar enkele vragen, zoals:
“Krijgt Dolle wel eens vaker iets te eten van de kinderen?”
“Heeft Dolle al eens eerder eten van tafel, of uit de handen van andere kinderen gestolen?”
Het antwoord op de vragen was ‘JA!’.
Daarop besloot de dierenarts dat zij de hond absoluut niet zou euthanaseren zonder eerst uitgebreid onderzoek te laten doen door een gedragstherapeut. Het klonk alsof Dolle had ‘geleerd’ om eten te stelen en dat het deze keer erg ongelukkig was uitgepakt.
Dat Dolle had gebeten was absoluut niet oké, maar het probleem was herleidbaar. En daarmee waren de prognoses gunstig. De hond hoefde daarvoor niet geëuthanaseerd te worden.
De dierenarts legde dit uit aan de eigenaar en adviseerde hem om met mij contact op te nemen. Maar de eigenaar voelde zich niet begrepen en hij liep boos weg. Hij heeft nooit contact opgenomen.
WAT VIND IK VAN DE REACTIE VAN DE EIGENAAR?
Ik vind dat de dierenarts goed heeft gehandeld. Maar tegelijkertijd heb ik ook begrip voor de emotie van de eigenaar. Als je hond een kind heeft gebeten, dan is dat vreselijk. Het is mij ook bijna een keer gebeurd. Het voelt alsof je je hond nooit meer kunt of zult vertrouwen. Veel eigenaren handelen dan uit emotie en vinden het doodeng om een vervolgstap te zetten.
Als deze eigenaar wél contact met me had opgenomen had ik hem een hond-kind-screeningsgesprek aangeboden.
In het onderstaand artikel wil ik graag met je delen welke 2 vragen ik altijd stel in de screening en wat het mij en de eigenaar oplevert.
VRAAG 1: HOE DENK JE DAT HET KOMT DAT JE HOND JE KIND HEEFT GEBETEN?
Wanneer ik deze vraag stel krijg ik over het algemeen 2 type reacties op deze vraag.
Er is de boze reactie en er is de verslagen reactie.
De boze reactie klinkt als:
“Wat is dat nu voor vraag? Hoe komt het dat mijn hond ons kind heeft gebeten? Omdat hij niet te vertrouwen is, omdat ze een ijsje vast had, omdat…weet ik veel, daarom bel ik jou toch?”
De verslagen reactie klinkt als:
“Ik vind het zo erg, ik weet het echt niet, ik begrijp er niets van, het kwam zo uit het niets, ik hoopte dat jij het me kon vertellen.”
Wat het antwoord ook is, het is in het proces belangrijk om de eigenaar de bovenstaande vraag te stellen.
Ik ben ervan overtuigd dat een eigenaar de expert is over zijn eigen hond, dus als er een probleem is heeft hij óók de oplossing in zich.
Alleen vaak is een eigenaar daar zelf niet van overtuigd en kan een dergelijke vraag hem overvallen.
Zij zijn ook geschrokken en geëmotioneerd dat ze het probleem van de hond én het kind buiten hun eigen kunnen, maar ook buiten hun eigen wijsheid leggen.
Maar deze vraag is belangrijk, omdat de eigenaar het allerbeste zelf kan bedenken waarom zijn hond nu precies heeft gebeten.
WAAROM BEGRIP VAN DE EIGENAAR ZO BELANGRIJK IS.
BEGRIJPT de eigenaar niet waarom zijn hond heeft gebeten?
Dan zal er nooit BEGRIP ontstaan.
En zonder begrip zal hij zijn hond niet opnieuw durven te VERTROUWEN.
Zonder vertrouwen is er geen kans op SAMENWERKING
En zonder samenwerking zal het nooit VEILIG zijn.
Investeer dan dus altijd op het vergroten van het begrip van de eigenaar.
Wanneer er dan iets van begrip ontstaat, stel ik de volgende vraag:
VRAAG 2. WAT DENK JIJ WAT ER NODIG IS OM HET NU VEILIG TE HOUDEN?
Wanneer de eigenaar overweegt om de hond in het gezin te houden (en het een paar dagen duurt voordat ik langskom) moet het tussentijds wel veilig zijn.
Dit zou het moment kunnen zijn waarop ik advies geef hoe hij de dagelijkse eet- en- snoepsituaties kan managen.
Het zou ook het moment kunnen zijn waarop ik met hem doorneem hoe hij de keuken in kan richten zodat het daar veilig is. Ook zou ik hem nu advies kunnen geven om zijn dochter te leren het ijsje net iets anders vast te houden. Maar dat doe ik allemaal niet. Ik houd al mijn adviezen nog steeds voor me.
Want opnieuw ben ik nieuwsgierig naar de ideeën van de eigenaar zelf en ik vraag hem:
“Wat denk jij wat er nodig is om het nu veilig te houden?”
Doordat er meer begrip is ontstaan én de eigenaar merkt dat ik oprecht nieuwsgierig ben, ontstaan er vaak ideeën die ik nooit zelf had kunnen bedenken. Want ik ken de indeling van zijn keuken niet en ik weet nog niet wat ik van zijn dochter kan verwachten.
Dus op het moment dat de eigenaar zelf een idee aandraagt, is dat goud!
En ik luister dan of het echt veilig is en waar ik kan vul ik hem aan met mijn kennis en ervaring.
Maar dat doe ik dus pas dan en geen moment eerder. Ik geef mijn adviezen pas wanneer er een eigenaar open voor kan staan. Dus nadat de eerste emoties zijn bedaard, er begrip is ontstaan én eigen ideeën zijn ingebracht.
Mijn boodschap is: wees je bewust van het moment waarop je jouw adviezen deelt met een boze of verslagen eigenaar. Timing is alles.
Om je te helpen het toe te gaan passen, vind je hieronder nog de 4 aandachtspunten op een rijtje:
- Toon begrip voor de boze en/of verslagen reactie van de eigenaar wanneer zijn hond een kind heeft gebeten.
Het is één van de ergste dingen die je kan overkomen. - Breng begrip bij de eigenaar teweeg door hem open vragen te stellen. Wees echt oprecht nieuwsgierig, laat het geen kunstje zijn, dat merkt iemand.–
– Hoe denk je dat het komt dat je hond een kind heeft gebeten.
– Wat denk jij wat er nodig is om het veilig te houden?
* Uiteraard kun je deze vragen ook in andere probleem situaties gebruiken - Bevraag de eigenaar altijd eerst op zijn eigen ideeën, maar help hem daarbij.
Realiseer je dat veel eigenaren dit niet zijn gewend. En jij misschien ook niet. Vind je dat lastig, oefen hierin, versterk je gesprekstechnieken. - Toets of de situatie veilig is en vul de eigenaar aan.
Overweeg zorgvuldig of er een vervolgaanbod nodig is om ervoor te zorgen dat de hond nooit meer een kind bijt. Wanneer je hier hulp bij wil neem dan contact op met een kind-hond-professional opgeleid door Dierbare Ontmoetingen. Je vindt hier alle kind-hond-professionals: https://dierbareontmoetingen.nl/hondenprofessional/hond-kind-professional-landkaart/
Ik hoop dat je mooie gesprekken hebt.
Dierbare groet
Cindy
P.S Heb je interesse om meer met honden, kinderen en ouders te werken?
We krijgen veel vragen rondom het werken met kinderen, en over hoe je je bedrijf kunt uitbouwen. Wanneer je nu niet goed weet hoe te starten of je wilt eens over je carrière sparren, dan nodigen we je van harte uit voor een gratis telefonisch SPAR-GESPREK.
In dit gesprek neem ik 3 waardevolle punten met je door zodat je een 1ste stap kunt zetten.
Klik op: https://dierbareontmoetingen.nl/hondenprofessional/spar-gesprek/
* Binnenkort geef ik ook weer mijn gratis ’23 doorbraken’ Webinar daarin deel ik mijn grootste (financiële) fouten als het gaat om het ondernemen binnen de hondenbranche. En natuurlijk deel ik ook mijn belangrijkste doorbraken met je. Ook als het aankomt op online werken. Schrijf je in via de onderstaande link:
https://dierbareontmoetingen.nl/hondenprofessional/webinars/