Stel je voor dat je heel graag een kindje wilt, maar óók een hond? Wat is dan verstandig? Eerst een baby, daarna een pup? Of juist andersom? Misschien is dit voor sommige lezers wellicht een ongepaste vraag, maar uit de praktijk blijkt dat dit voor velen echt een heel relevante vraag is.
Dit artikel is geplaatst in ‘Onze Hond’ nummer 08. Kijk je liever? Dan heb ik hieronder een video voor je opgenomen.
Iedere dag worden er wereldwijd 350.000 baby’s geboren. In Nederland zijn er dat ongeveer 500.
Nu zul je misschien denken: ‘Euuhh, dit is toch een artikel over puppy’s en honden?’ Dat klopt. En we gaan het ook over honden hebben, maar ook over baby’s.
Veel factoren
Zelf denk ik dat het de kunst is om pas een antwoord te geven op de vraag ‘eerst een pup of eerst een baby’ als ik eerst het een en ander duidelijk heb. Want het antwoord is van zoveel factoren afhankelijk, zoals:
- Hoe lang is iemand al bezig zwanger te raken?
- Heeft men al een pup op het oog?
- Hoe oud is iemand? Voor veel vrouwen is de leeftijd immers een belangrijke afweging om al wel of niet nog even te wachten met zwanger te raken. En hoe anders wordt de situatie als men al op de wachtlijst staat voor een pup waarbij het teefje al drachtig is? Met andere woorden, hoe kan ik goed advies geven zonder dat ik echt goed weet iemands overwegingen zijn?
‘Heb ik te maken met mixed emotions?’
Zwijgen is zilver, vragen is goud
Wanneer ik of de andere kind-hond-professionals van Dierbare Ontmoetingen deze vraag krijgen, maken we tijd vrij voor een telefonisch kind-hond-screeningsgesprek. Dit zijn fijne gesprekken waarin we in een half uurtje al snel tot een goed advies kunnen komen. Deze twee vragen stel ik altijd:
Mijn eerste vraag: ‘Wat maakt dat je deze vraag stelt?’
Als iemand zegt dat ze heel graag op korte termijn een baby willen, maar dat het misschien verstandiger is om eerst een hond te nemen, heb ik te maken met mixed emotions. Want als het verlangen naar een baby groter is en zij slechts op basis van verstandelijke overwegingen eerst een pup nemen… dan weet ik niet of dat een goede keuze is. Daarbij, als men puur op basis van verstand een pup neemt, dan vraag ik me af of er wel voldoende commitment is en of er voldoende aandacht zal zijn voor de pup? Hoelang zullen zij wachten voordat ze hun wens voor een baby uit laten komen. Is de pup dan al volwassen? Begrijp je wat ik bedoel?
Lijstje
Dan de tweede vraag: Wat heb je zelf al gedaan om er achter te komen wat de juiste keuze is?
Zo kom ik te weten hoever iemand al is in zijn/haar overwegingen en welke informatie er al is ingewonnen. Dan weet ik waar ik op aan kan sluiten.
Je zult begrijpen dat er grote verschillen bestaan. Iemand die zegt dat ze al een lijstje met voor- en nadelen heeft gemaakt met haar vriend, benader ik anders dan iemand die dat nog niet heeft gedaan.
Afhankelijk van de reactie die ik krijg, kan ik een logische vervolgstap maken. Is dat een uitgebreidere training waarin ik ze help een keuze te maken, of ga ik met hen op zoek naar een passende pup voor dit toekomstig gezin? Of was het kind-hond-screeningsgesprek genoeg om tot een antwoord te komen?
Voor- en nadelen
Er bestaat geen standaardadvies voor wat het verstandigste is. Eerst een pup of eerst een baby? Want iedere keuze heeft zijn voor- en nadelen.
Lees maar eens mee:
- Voor kinderen is het zalig om op te groeien met een hond in huis. Maar wat betekent dat voor de hond die jarenlang het enige kind in huis is geweest wanneer er kinderen bijkomen?
- En voor een pup is het heerlijk om in huis te komen waarbij de kinderen al wat ouder zijn. Maar wachten mensen zo lang? Ik denk van niet. Ik zie dat veel mensen een pup nemen voordat de jongste naar de kleuterschool gaat. En wat is dan beter?
Dus een standaardadvies is er naar mijn idee niet.
‘Arme omgeving’
Wat ik wel vaak meemaak en waar je iets aan hebt omdat je het dan kunt voorkomen, is het volgende. De hond is het kind in huis. Totdat…
Veel stelletjes nemen eerst een hond in huis voordat ze aan kinderen beginnen. De hond is jarenlang het middelpunt van het gezin, het kind in huis. Niets mis mee. Maar ik maak vaak mee dat problemen ontstaan wanneer er een baby wordt geboren. Niet alleen omdat de hond plotseling de aandacht moet delen of dat het in de kraamperiode erg onrustig is. Er ontstaan vaak problemen omdat de hond is opgegroeid in een ‘arme omgeving’ als het aankomt op kinderen. Want niet alleen waren de eigenaren nog niet toe aan een kindje, ook hadden vrienden en broers of zussen nog geen kleine kinderen. Waardoor het vaak voorkomt dat de hond opgroeit in een kinderloze omgeving. Dat bedoel ik met een arme omgeving.
Problemen
Als dat het geval is, kunnen problemen vanuit angst, re-directie en resource holding al snel ontstaan, simpelweg omdat de hond nooit geleerd heeft hoe om te gaan met (kleine) kinderen. Dus als iemand besluit om eerst een pup te nemen om daarna pas aan kindjes te beginnen dan kan dat een prima keuze zijn. Zorg er dan wel voor dat de pup toch in een kinderrijke omgeving opgroeit, zodat de komst van een baby in het gezin niet zoveel vraagt van de hond.
Drie tips
Om dat in goede banen te leiden zijn er heel veel tips te geven. Echt heel veel, maar ik geef je er 3 die je zelf uit kunt werken of waarbij je kunt vragen of een professional je hier bij helpt.
Tip 1
Ontdek dat het socialiseren op kinderen niet ophoudt na de tweede socialisatiefase of tot wanneer de hond lichamelijk is ‘uitgegroeid’. Het socialiseren op kinderen (in alle leeftijden, van baby tot puber), het teweeg brengen van een positieve associatie op kinderen is een meerjarenplan. Het is super belangrijk dat honden jarenlang de kans krijgen om kinderen in allerlei situaties te ontmoeten.
Ik leg mijn klanten altijd uit dat er een groot verschil is tussen wanneer de hond lichamelijk is uitgegroeid en wanneer de hond geestelijk is uitgegroeid.
Een leuke ingang die ik gebruik zodat eigenaren zelf het een en ander ontdekken zijn de volgende vragen:
- Wanneer was jij lichamelijk uitgegroeid? Wanneer waren de centimeters op en zat alles erop en eraan.
- En wanneer was je geestelijk uitgegroeid’?
Vaak komt dan de nodige zelfspot omhoog, omdat we nog steeds aan het groeien zijn (vaak in de breedte), maar ook nog steeds aan het groeien zijn in onze ontwikkeling. Je kunt dan gemakkelijk een brug slaan naar de hond en de omgang met kinderen.
Door het luchtig te houden en wat humor te gebruiken, bereik ik toch vaak de mensen die het allemaal maar onzin vonden, of niet gewend zijn om hier over na te denken.
Het teweeg brengen van een positieve associatie op kinderen is een meerjarenplan.
Tip 2
Maak een kind en hond socialisatieplannetje waarin je in 1A4-tje concreet wordt. Denk hierbij aan:
- Welke verschillende leeftijden kinderen wil ik dat mijn hond ontmoet?
(baby’s peuters, kleuters, basisschool, tieners) - In welke situaties?
(rustige, lieve, maar ook: rennen, schreeuwen, skeeleren) - Op welke verschillende locaties?
(speeltuin, auto, woonkamer)
Die verschillen in leeftijden, situaties en locaties zijn heel belangrijk. Een baby is heel wat anders dan een tiener. Een paar kinderen in de speeltuin geeft een hele andere dynamiek dan twee kinderen op de bank in de woonkamer. De hele dag tussen kinderen verblijven is qua impact heel anders dan een keertje een korte ontmoeting.
Schrijf dit op een A4-tje en hang het op de koelkast of plak het op het dashboard van de auto, zodat het socialiseren in gedachte blijft. Ook als je ergens rondrijdt.
Tip 3
En als laatste, gebruik de 10-seconden boodschap. In deze korte en krachtige boodschap vertel je glashelder maar vriendelijk tegen kinderen wat ze wel en niet mogen doen. Inmiddels gebruiken honderden hondeneigenaren deze truc. Weet je nog niet wat de 10-seconden boodschap inhoudt? Bekijk dan even het artikel dat ik hier over heb geschreven: dierbareontmoetingen.nl/10-seconden-boodschap-kind
Samenvattend
- Er is geen standaard advies over wat het meest verstandig is. Eerst een pup en daarna een baby, of andersom? Het is sterk afhankelijk van een aantal factoren. Het is een kwestie van de juiste balans tussen hoofd en hart. Om te helpen een keuze te maken die bij je past is het goed jezelf een aantal vragen te stellen. Schakel de hulp in van een professional die kennis heeft van honden en van baby’s.
- Zorg ervoor een hond opgroeit in een prettige, kinderrijke omgeving (dat begint bij de fokker al) door de socialisatie op kinderen als een meerjarenplan te zien. Een plannetje op 1 A4tje helpt hier enorm bij.
Veel plezier
Groetjes Cindy
P.S. Hieronder vind je nog een enkele manieren waarop ik je verder kan helpen. Kijk maar of er iets voor je bij zit.