Wanneer heeft een hond nu echt een kind gebeten?

Deze keer wil ik het graag met je hebben over de vraag: ‘Wanneer heeft een hond nu echt een kind gebeten?’ Is dat op het moment dat de hond in een arm van het kind hangt? Óf vind jij het ook een bijtincident als de hond uitvalt naar een gezichtje van een kleuter, maar het net niet raakt? Wat vind jij?

Een bijtincident, is dat niet wat overdreven?

De reden dat ik jullie dit vraag is omdat ik een poosje geleden Francien aan de telefoon had. Francien is oma, ze heeft een kleinzoon van twee jaar, en is eigenaresse van haar Jack Russel van 9 jaar. En helaas had haar Jack Russel op een alledaags en onverwachts moment naar haar kleinzoon gehapt en daarbij lichtjes het voorhoofd van haar kleinzoon geschampt. Francien was natuurlijk enorm geschrokken en nam contact met mij op.

Francien vertelde geëmotioneerd haar verhaal en toen ik tegen haar zei: ‘Wat naar dat je hond je kleinzoon heeft gebeten’, kreeg ik de volgende reactie: ‘Nou ja nee, het was niet echt bijten, dat is wat overdreven.

Onze hond raakte het hoofdje van mijn kleinzoon maar een fractie van een seconde, en binnen een minuut was de afdruk alweer verdwenen. Dan is het toch niet echt bijten?’

Het komt vaker voor dat eigenaren vinden dat hun hond niet echt heeft gebeten. De ontkenningsfase is 1 van de 6 fases uit de Vicieuze Bijtcirkel waar veel eigenaren in terecht komen. Eerder is hier een artikel over verschenen wat je kunt vinden in Onze Hond 2 en te vinden op de website van Dierbare Ontmoetingen.

*Wanneer je dit artikel als hondenprofessional leest zul je mogelijk denken aan de schema’s van bijtlevels van Dr. Sophia Yin en van Ian Dunbar. Deze classificaties geven een helder overzicht t.a.v. het type incidenten en hun ernst. Maar dit zijn niet de schema’s die ‘leven’ bij het gros hondeneigenaren. Ze zijn niet bekend en ook al zijn ze wel bekend, emoties en de relatie die een eigenaar heeft met zijn hond zorgen er vaak voor dat de schema’s anders worden geïnterpreteerd.

Grommen of happen

Na mijn gesprek met Francien besloot ik op Facebook een enquête uit te zetten met daarin de vraag ‘Wanneer heeft voor jouw gevoel een hond nu echt een kind gebeten?’ Binnen 2 dagen kreeg ik 260 reacties.

Een deel van de resultaten wil ik graag delen. Zodat je kunt nadenken over deze vraag en mocht het je gebeuren je beter in kunt schatten wat te doen. Hieronder deel ik enkele resultaten uit de enquête. Tip: Voordat je de uitkomsten doorneemt, is het interessant om óók jezelf de vraag te stellen wanneer voor jouw gevoel een hond echt een kind heeft gebeten.

Schrijf het op en lees daarna de antwoorden door, zodat je jouw mening kunt koppelen aan de uitkomsten. Of laat het me weten door een reactie achter te laten op mijn pagina, want ik ben benieuwd naar jouw reactie.

Uitkomst enquête:

Het was mogelijk om in de enquête meerdere antwoorden aan te vinken:

Vraag: Wanneer heeft voor jouw gevoel een hond nu echt een kind gebeten:

Van de 260 reacties waren dit de antwoorden:

  1. Als de hond gromt of blaft naar een kind (3%)
  2. Als de hond in de lucht hapt naar een kind (24,3%)
  3. Als de hond een tandafdruk, schram of blauwe plek op de huid achterlaat (33,5%)
  4. Als de hond een wond veroorzaakt waarbij de tanden lichtjes door de huid heen gaan (41,1%)
  5. Als de hond een wond veroorzaakt waarbij de tanden diep door de huid heen gaan (41,4%)

Wat ik super interessant vind, is het volgende: slechts 27% van de eigenaren vindt dat er óók sprake is van een bijtincident naar een kind, wanneer de hond gromt óf in de lucht hapt naar een kind. 73% van de eigenaren vindt dus dat er geen sprake is van een bijtincident op het moment dat de hond gromt of in de lucht hapt.

Logisch

En aan de ene kant snap ik dat, het klinkt immers logisch, maar ik zie het anders. Want stel je de volgende situatie eens voor… Stel je voor dat ik aan het autorijden ben en tegelijkertijd ben ik aan het appen. Op een bepaald moment voeg ik in naar links, maar door het appen kijk ik niet goed over mijn schouder.

En precies op het moment dat ik in wil voegen, hoor ik schuin achter me piepende remmen en luid getoeter. In een reflex trek ik mijn stuur recht en kan ik ternauwernood voorkomen dat de auto me vol raakt. Met bibberende vingers rijd ik verder, ik ben enorm geschrokken.

En toch, op het moment dat ik uit zal stappen en ik iemand zal spreken zal ik niet tegen hem zeggen:
‘Zó zeg, ik ben echt in een ongeluk terecht gekomen, ik ben geraakt door een auto.’
Nee, want dat was niet zo, ik ben niet geraakt. Waarschijnlijk zal ik zeggen: ‘Zó zeg, ik ben echt enorm goed weggekomen. Ik was bijna geraakt. Voortaan laat ik de telefoon op de achterbank of in mijn tas.’

Bijna

Het bijna geraakt worden is voor mij een enorme waarschuwing geweest en beïnvloedt mijn gedrag. En ik zou willen dat als een hond gromt óf in de lucht hapt naar een kind, jij net zo hard schrikt en je enorm blij bent dat je zo goed bent weggekomen, omdat je hond het kind niet geraakt heeft.

En ik zou ook graag willen dat het jouw gedrag beïnvloedt en dat je er echt iets met je hond en het kind aan gaat doen zodat het nooit meer zal gebeuren. En natuurlijk kunnen we discussiëren over de letterlijke betekenis van bijtincident (er zijn een aantal goede schema’s te vinden van bijvoorbeeld Dr. Sophia Yin en Dr. Ian Dunbar die de verschillende bijtniveau’s classificeren) maar ik heb de vraag juist expres zo voorgelegd.

Waarschuwing

Want als driekwart van de eigenaren het grommen en/of in de lucht happen misschien niet ziet als een voorloper op een mogelijk bijtincident, hoe kun je dan een bijtincident gaan voorkomen? Op het moment dat een hond gromt naar een kind of hij hapt in de lucht, is er altijd sprake van een enorme toename van stress bij de hond in relatie tot het kind.

En het vertrouwen is geschaad, sowieso bij de hond. Het grommen en/of in de lucht happen dient als een voorloper gezien te worden van een echt bijtincident. Dit benadruk ik zo sterk, omdat ik het heel belangrijk vind dat je die voorbodes, die waarschuwingen oppikt en serieus neemt, zodat je ze de volgende keer kunt gaan voorkomen of dat je nog beter kunt anticiperen.

Want het is logisch dat als ik blijf appen tijdens het auto rijden het niet de vraag is óf ik een ongeluk zal krijgen, maar veel meer de vraag wanneer het zal gebeuren. Zo is dat precies hetzelfde in de relatie tussen honden en kinderen.

Het is volkomen logisch dat wanneer je hond gromt naar een kind of op een andere manier uitvalt naar een kind dat je schrikt. Dat is oké, en dat is een normale reactie. Maar als je schrikt kun je soms dingen doen die het alleen maar erger maken.

Mocht je willen weten hoe je hier precies het beste op kunt reageren, kijk dan eens naar mijn online training waarin ik mijn 8-stappen script met je deel.

Dierbare Groet
Cindy

Lees je deze blog als hondenprofessional?

Hieronder vind je een paar manieren waarop ik je verder kan helpen. Kijk maar of er iets voor je bij zit.

We krijgen veel vragen rondom het werken met kinderen, en over hoe je je bedrijf kunt opbouwen. Wanneer je nu niet goed weet hoe te starten of over je carrière wil sparren, dan nodig ik je van harte uit voor een gratis telefonisch spar-gesprek
In dit gesprek neem ik 3 waardevolle punten met je door zodat je een 1ste stap kunt zetten. Kijk daarvoor even  HIER

En kijk HIER voor onze gratis webinars waarin we onze beste technieken & adviezen met je delen, zowel in het opbouwen van je bedrijf in de hondenbranche als in het knettergoed communiceren met kinderen.