Die keren dat je jezelf voorneemt om met ‘iets’ te minderen óf dat je besluit om ‘iets’ anders juist meer te gaan doen?
Herinner jij je dan ook de keren dat je gemotiveerd was en er volle bak tegen aan ging?
Zo heb ik mij talloze keren voorgenomen om wat af te vallen. Om gezonder te gaan leven.
Je kent het wel, een beetje meer van dit (bewegen) en een beetje minder van dattum (eten & drinken).
Daar begon ik altijd enthousiast aan (meestal op maandagochtend) om voor het weekend (meestal op vrijdagmiddag 😉) alweer terug te pakken naar mijn oude vertrouwde gewoontes.
Tót ik het besluit nam om met een personal trainer te gaan werken. Met een vastomlijnd trainingsplan ging ik 100 dagen aan het werk.
Twee keer in de week bloed, zweet en tranen en 7 dagen in de week gezonde voeding. 
Mijn 2 personal trainers 😉. Vind ze op www.wooo.be
Ik viel niet terug, ook niet op vrijdagmiddag!
Na 100 dagen was het resultaat, 10 kilo minder en zo sterk als een Viking.
Maar het allerbelangrijkste, ik had een gedragsverandering ondergaan.
Met trots kan ik zeggen dat ik een jaar later nog steeds dagelijks meer beweeg en anders eet. Voor mij het bewijs van een echte structurele verandering.
Naast standvastige moed (ik zeg niet dat het makkelijk was) én een vastomlijnd plan is het gelukt.
Ik denk dat we tot bijna alles wat we echt willen in staat zijn, maar zonder goed plan zijn we nergens.
Zo is het ook precies in ons werk voor onze klanten en hun honden. Hoeveel eigenaren ken jij die ook vol enthousiasme zijn gestart met de training van hun hond?
Goed gemutst en bepakt en bezakt met zakken vol lekkers aan de slag om de verandering bij hun Jackie, Saartje of Lobbes op gang te brengen.
Super gemotiveerd om ervoor te zorgen dat de hond iets meer van dit en iets minder van ‘dattum’ gaat doen…
Je snapt het wel.
In mijn werk spreek ik eigenaren die vaak willen dat hun hond:
- iets minder bedelt als de kinderen met chips op de bank zitten…
- minder opspringt als de kleinkinderen komen…
- iets meer mag ontspannen als er vriendjes komen spelen en ze niet najaagt..
- iets te ruw kinderen omver loopt …
En als het lekkers dan op is, maar het resultaat uitblijft en daardoor de motivatie ook verdwijnt, nemen zij vaak alsnog contact op.
Om te kijken of wij hun echt verder kunnen helpen stel ik in een screeningsgesprek altijd zo’n 15 vragen.
En 1 van die vragen is:
- Wat heb je zelf al geprobeerd om het gedrag te krijgen zoals je graag wil?
- En wat maakt dat dit nog niet gelukt is?
Eigenaren zeggen dan vaak:
- “Ik denk dat ie lief is maar een beetje dom, hij snapt het echt niet.”
- “Hij is stront eigenwijs, doet gewoon wat ie zelf wil.”
- “Die hond van mij is zo dominant, hij loopt gewoon weg.”
Het komt maar zelden voor dat een eigenaar toegeeflijk zegt:
- “Ik denk dat ik het te moeilijk heb gemaakt voor hem.”
- “Volgens mij heb ik de verkeerde beloning gebruikt.”
- “Ik ben eigenlijk zomaar begonnen met trainen, ik had niet echt een plan’
Jij en ik weten dat honden enorm veel kunnen bijleren, kunnen veranderen. Maar daar is een vastomlijnde planning cruciaal bij.
Zonder goed plan begin je niets!
Als het zo voor ons werkt, en voor onze honden dan is het logisch om te concluderen dat het óók zo voor kinderen werkt.
Alles wat kinderen kunnen hebben ze in stapjes geleerd.
Kinderen leren iets door het hen uit te leggen, het voor te doen en ze te stimuleren om het vooral vaak te herhalen, zodat ze er heel goed in worden. Zodat heel veel dagelijkse dingen automatisch gaan.
Al het leren verloopt in stapjes
Sla je stapjes over en maak je een kind iets te moeilijk, of ga je te snel, dan gaan kinderen lopen klieren, ze haken af, of ze raken verdrietig en slaan ‘dicht’.
Dat zien we ook bij het trainen van honden gebeuren. Wanneer je de training te moeilijk maakt, te saai, te snel of juist te langzaam gaat, dan gaan ook zij klieren, haken ze af of slaan ze ‘dicht’.
Waarom kinderen mij destijds niet konden ‘volgen’…
Een paar weken geleden schreef ik een blog over hoe ik vroeger in mijn werk als jeugdhulpverlener ‘vergat’ het kind te betrekken in het opstellen van een plan.
Dat deed ik wel met de ouders, maar het kind erbij betrekken, dat was nog een brug te ver voor mij destijds. Ik was nog jong, onervaren, net van school en volop aan het leren.
En zo heb ik diverse tenenkrommende ontmoetingen gehad met kinderen die zogenaamd dwars en moeilijk waren. Maar ze konden totaal niet volgen wat ik probeerde te doen.
En daar was ik zelf verantwoordelijk voor, want ik had hen niet als een goede leider betrokken bij het plan. Hoe konden ze mij dan (letterlijk en figuurlijk) volgen?
Dat doe ik nu al jaren anders, ik betrek een kind op allerlei manieren.
Waarom ik het zo en nooit meer anders doe…
Door kinderen structureel te betrekken bij een training weet een kind überhaupt waarom ik bij hem thuis op de bank zit.
Maar ook ontdekt hij zijn rol en kan hij ideeën in brengen.
Ik zal het nooit meer anders doen. Waarom niet, omdat ik mezelf in de vingers snijd als ik dat doe en ik iedereen (kind, hond, ouder) tekort doe.
Maar hoe zie jij dat? Wat vind jij ervan om een kind te betrekken bij het opstellen van een plan voor de hond?
Ik wist dat niet zeker en dus stelde ik in mijn vorige blog aan jou de vraag:
‘Wat is voor jou het voordeel wanneer je een kind betrekt bij het trainingsplan van de hond?’
En ik kreeg een aantal mooie reacties waarin professionals hun voordeel met me deelden (waarvoor super bedankt!).
Ik ga veel van deze reacties en voordelen met je delen, maar dat verdeel ik wel over verschillende blogs.
Want het is beter informatie aan te bieden in kleinere stukjes, zodat de kans dat het nog beter bij je beklijft toeneemt. Ik doe dit omdat ik hoop dat het je inspireert om een kind te betrekken (ook als het in het begin even moeilijk of onwennig) is.
En om het nog makkelijker te maken deel ik bij ieder voordeel ook een praktische tip. Zodat je het direct in de praktijk toe kunt passen als je wil. En dat hoop ik natuurlijk.
Actief of Passief
Voordat je verder leest, nog heel even dit. Ik wil je nog een extra tip geven die je ook heel praktisch in kunt zetten met kinderen.
De tip werkt als volgt:
Maak nu voor jezelf het besluit of je het voordeel & tip actief óf passief tot je neemt.
Allebei is goed, maar ik bedoel het volgende…
Wil je deze informatie tot je nemen en er verder niets mee doen, dan kun je direct verder lezen.
Wil je er iets uit oppikken om het toe te passen in jouw werk, dan helpt het je als je actief leest door een actie toe te voegen.
De actie kan zijn…
Stel jezelf tijdens het lezen de vraag:
- Wat vind ik van het voordeel wat beschreven wordt?. Ben ik het er mee eens/ of zie ik het anders?
- Hoe zou jij de bijbehorende tip kunnen toepassen/oefenen in het werk met een kind?
- En voor de echte doorpakker…bij welk kind ga je dat doen én wanneer?
Ik zeg altijd, alles begint met een datum! Dus prik een datum waarop je de tip uitvoert met een kind (live óf online).
Kies je voor actie, pak dan nu even pen en papier erbij. Echt doe dat even.
Ik wacht wel even… 😉
Schrijf in steekwoorden op wat belangrijk voor je is, wat je opvalt óf teken iets wat er bij je opkomt.
Ik kan echt niet tekenen, maar door te schetsen/ te krabbelen verwerk ik de informatie beter.
Ik gebruik deze aanpak soms ook in het contact met kinderen als ik informatie overdraag of hen vraag iets te lezen.
Op die manier laat ik beide hersenhelften met elkaar samenwerken. Voor kinderen die in ‘beelden’ denken (en dat zijn er heel veel) werkt dit heel goed. De linkerhersenhelft verwerkt voornamelijk informatie met taal. En de rechterhersenhelft verwerkt informatie voornamelijk met beeld. Beide hebben ze elkaar nodig en wordt leren leuk.
Oké…daar gaan we dan.
Voordeel 1: Heeft het kind het naar zijn zin, dan neemt de slaagkans van mijn plan toe!
Er was een professional die mij schreef:
Wanneer ouders zien dat hun kind ook betrokken wordt en het naar zijn zin heeft met mij, is de kans groter dat engagement naar mij toe groter wordt.
De kans dat ze het goed vinden wat ik doe, neemt toe en daarmee ook de slaagkans van mijn plan.
Kindertip:
De professional die deze reactie gaf, heeft het naar mijn idee goed gezien. Op alle vlakken zal de slaagkans toenemen als je het kind betrekt.
Maar nu is de vraag, wie bepaalt of een plan is geslaagd? Of het resultaat is behaald?
We richten ons daarin vaak op de ouder, de volwassene. Als zij maar tevreden zijn (zij betalen je immers 😉). Maar hoe zou het zijn om het kind daar voortaan ook een rol in te geven?
Ik werk heel vaak in de ontmoetingen met kinderen met de schaalvraag.
Zo onderzoek ik hun relatie/vaardigheden/ prioriteiten in het contact met de hond en kan ik op een overzichtelijke manier het resultaat bijhouden.
Ik stel deze vraag aan het begin van een traject, in het midden én op het einde.
Een simpel voorbeeld van een schaalvraag is:
- Hoe lief vind jij jouw hond?
Als je dat een cijfer mag geven. Van 1 op 10, welk cijfer zou je dan geven?
Zo kun je voor verschillende categorieën/leefgebieden vragen bedenken. Om je op weg te helpen deel ik hieronder 3 voorbeelden.
Categorie Relatie:
Hoe leuk vind je het dat jullie nu een hond hebben?
Het cijfer 10 staat voor: het allerleukste wat ik ooit heb gekregen.
En het cijfer 1 staat voor: ik wilde dat we hem nooit opgehaald hadden.
Categorie Vaardigheden:
Hoe goed kan jouw hond stoppen met spelen als jij niet meer verder wil?
Het cijfer 10 staat voor: Hij stopt gelijk, altijd en altijd.
Het cijfer 1 staat voor: Hij gaat altijd door, dan moet ik heel boos op hem worden of mama roepen.
Categorie Prioriteiten:
Hoe belangrijk vind jij het dat je hond niet meer op je voetbalschoenen kauwt?
Het cijfer 10 betekent: Dat je er super erg van baalt dat je schoenen steeds vies en slijmerig, en kapot zijn. Dat je dan echt boos bent.
Het cijfer 1 betekent: Dat je het wel grappig vindt en helemaal niet erg.
Let op: Het cijfer wat een kind geeft is niet goed of slecht, het geeft een stukje informatie. Een aanleiding om verder te praten en om op aan te sturen in het plan.
Wees voorzichtig met het trekken van ‘conclusies’. Stel altijd meerdere vragen op meerdere vlakken, in meerdere categorieën.
Ik vlieg er hier een beetje snel door heen, maar wil je dit tot in detail leren, plan even een gesprek met me in.
Vrijblijvend en inspirerend spar ik dan een half uurtje met je en als het je boeit vertel ik je iets over onze over onze kind & hond programma’s. Klik daarvoor HIER
Schaalvragen zijn een hele mooie manier om te toetsten of er groei is ontstaan. Juist en vooral bij het kind.
En…met welk kind ga je de schaalvraag oefenen?. En wanneer precies 😉?
Veel plezier!
En bedenk, hoe meer je oefent hoe beter je wordt.
Over een paar weken behandel ik weer een ander voordeel mét een kindertip.
Tot dan!
Dierbare groetjes
Cindy